Jedna od najnovijih metropola na svetu, Johanesburg je centar novca, ideja i uspeha. Simbol je aparthejda i borbe za slobodu, ali, pre svega, Johanesburg je svetska prestonica zlata
Za dvanaest godina od otkrića zlatne žice na mestu današnjeg Johanesburga, iskopano je više zlata nego do tada u čitavim Sjedinienim Američkim Državama. Bilo je jasno da je samo pitanje vremena kada će blato koje je dočekalo prve avanturiste biti zamenjeno najmoćnijim finansijskim centrom Afrike. Najnaseljeniji grad u Južnoafričkoj Republici, Johanesburg je i drugi po naseljenosti u podsaharskoj Africi, odmah iza Lagosa.
Zlatna groznica
Istorija Johanesburga počinje 1886. godine, onoga trena kada je Džordž Voker zapeo za komad zlatne rude na svom imanju u Vitvotersendu. Voker tada nije znao da je naišao na mesto na kojem će biti iskopano 40 odsto sveg svetskog zlata.
Zlato se na teritoriji Južne Afrike i Johanesburga traži još od 1852. sa promenljivim uspehom jer su ga svi očekivali u grumenastom ili peskovitom stanju, kao na drugim sličnim nalazištima širom sveta. Međutim, ono je bilo tu, pod nogama, u crvenoj zemlji po kojoj su hodali, samo u drugačijem obliku. Džordžu Vokeru i njegovom prijatelju Džordžu Hanibalu je zbog ovoga trebalo dosta truda da sakupe ljude i sredstva. Probleme su stvarale i tadašnje burske vlasti, koje su i same donekle strahovale od pronalaska zlata, jer su sumnjale da bi u slučaju njegovog otkrića teritoriju morale prepustiti moćnijim Britancima, što se kasnije i desilo.
Istorija Johanesburga počinje 1886. godine, onoga trena kada je Džordž Voker zapeo za komad zlatne rude na svom imanju u Vitvotersendu. Voker tada nije znao da je naišao na mesto na kojem će biti iskopano 40 odsto sveg svetskog zlata.
Zlato se na teritoriji Južne Afrike i Johanesburga traži još od 1852. sa promenljivim uspehom jer su ga svi očekivali u grumenastom ili peskovitom stanju, kao na drugim sličnim nalazištima širom sveta. Međutim, ono je bilo tu, pod nogama, u crvenoj zemlji po kojoj su hodali, samo u drugačijem obliku. Džordžu Vokeru i njegovom prijatelju Džordžu Hanibalu je zbog ovoga trebalo dosta truda da sakupe ljude i sredstva. Probleme su stvarale i tadašnje burske vlasti, koje su i same donekle strahovale od pronalaska zlata, jer su sumnjale da bi u slučaju njegovog otkrića teritoriju morale prepustiti moćnijim Britancima, što se kasnije i desilo.
Za kratko vreme, ovu teritoriju je naselilo više od stotinu hiljada kopača. Ipak, nisu se svi obradovali zlatu. Crno stanovništvo je odmah porobljeno i oterano u rudnike. Zbog dragocenih nalazišta, mnogi su hteli vlast na ovom prostoru pa je došlo do sukoba, prvo sa domorodačkim stanovništvom, a onda i između samih kolonijalnih sila, u prvom redu Holandije i Britanije. lzbio je Burski rat, koji se završio pobedom Britanaca, pa su u posleratnom periodu, od 1902, belci dominirati političim i javnim životom.
Aparthejd
Pobeda Nacionalne stranke na izborima 1948. donela je rasističke zakone, nazvane "aparthejd", koji su izazvali žestoke borbe između crnog i belog stanovništva. Došlo je do snažne pobune. Najpoznatiji među borcima za prava i slobodu crnaca svakako je Nelson Mandela, koji je i prvi demokratski izabrani predsednik Juižnoafriče Republike. Pobedom Afričkog nacionalnog kongresa 1994. aparthejd je konačno propao.
U ovoj zemlji danas ima više od osamdeset procenata crnaca i deset posto belaca, dok ostatak čine Indijci i drugi Azijati. Belci uglavnom govore engleski i takozvani afrikans, koji su oblikovali Buri.
Mlada metropolaPobeda Nacionalne stranke na izborima 1948. donela je rasističke zakone, nazvane "aparthejd", koji su izazvali žestoke borbe između crnog i belog stanovništva. Došlo je do snažne pobune. Najpoznatiji među borcima za prava i slobodu crnaca svakako je Nelson Mandela, koji je i prvi demokratski izabrani predsednik Juižnoafriče Republike. Pobedom Afričkog nacionalnog kongresa 1994. aparthejd je konačno propao.
U ovoj zemlji danas ima više od osamdeset procenata crnaca i deset posto belaca, dok ostatak čine Indijci i drugi Azijati. Belci uglavnom govore engleski i takozvani afrikans, koji su oblikovali Buri.
Johanesburg je ogroman grad sa više od tri miliona stanovnika. Prepun je drveća i to najčešće drveta jakarande, koja u proleće ceo grad svojim cvetom boji u ljubičasto. Centar sa poslovnim zgradama arhitektonski liči na severnoameričke gradove.
U njemu se nalazi Muzej Afrike, najznačajniji muzej kulture i istorije Johanesburga, gde možete upoznati istoriju grada iz svih uglova. Južnije od centra se nalazi Grad zlatnog grebena, rudnik ztata, koji je tek skoro otvoren za turiste, jer je bio u upotrebi. Kažu da iz aviona čitav ovaj predeo na suncu sija zlatnim sjajem, jer je veliki deo rude dosta bogate zlatom, kao jalovina odlagan i rasipan po okolini.
Na istom mestu se nalazi i Muzej aparthejda.
U zapadnom delu grada nalazi se Njutaun; neki ga nazivaju azijskom četvrti, gde je Gandi otpočeo svoju nenasilnu borbu protiv kolonijalista i dosta je spomenika iz tog doba. Lavove možete videti u Parku lavova, a ostalu afričku faunu u gradskom zoološkom vrtu. Johanesburg je bogat velikim parkovima i pravim oazama mira.
Zapadnoevropski životni standardi
U jednom od zvamčnih turističkih vodiča piše: "Johanesburg je mesto gde možete da doživite Afriku i pijete čistu vodu sa česme". Čitavo mesto je uredno i zapadni standardi u higijeni su jedino na šta ćete ovde naići. Cene u gradu su dosta niže od evropskih, a kvalitet robe i namirnica je isti ili čak i viši. Život bez automobila je jednostavno nezamisliv i zbog toga što doskoro u gradu nije bilo nikakve vrste javnog prevoza. Danas postoji autobuski saobraćaj, ali je i dalje glavni gradski prevoz taksi. Vozi se levom stranom; većinom su vozila evropskih marki, koje imaju svoje fabrike u Južnoafričkoj Republici. To je bio način da se zaobiđu ondašnje sankcije Ujedinjenih nacija, uvedene zbog aparthejda, pa je ovo dugo vremena bila jedina zemlja u kojoj se pored Nemačke proizvodio "mercedes".
Srbi u Africi
U Johanesburgu ima oko dvadeset hiljada Srba. Epicentar njihovog okupljanja, osim srpskih restorana i klubova, jeste crkva Svetog Tome, jedini srpski hram u Africi, izgrađena 1978. godine. Nalazi se u severnom, najelitnijem delu grada, u Saninghil parku. Pored crkve, postoji i škola srpskog jezika po imenu "Zavičaj". Srpski jezik, položen u ovoj školi, može da zameni bilo koji jezik na zvaničnim svedočanstvima južnoafričkih škola.
U zapadnom delu grada nalazi se Njutaun; neki ga nazivaju azijskom četvrti, gde je Gandi otpočeo svoju nenasilnu borbu protiv kolonijalista i dosta je spomenika iz tog doba. Lavove možete videti u Parku lavova, a ostalu afričku faunu u gradskom zoološkom vrtu. Johanesburg je bogat velikim parkovima i pravim oazama mira.
Zapadnoevropski životni standardi
U jednom od zvamčnih turističkih vodiča piše: "Johanesburg je mesto gde možete da doživite Afriku i pijete čistu vodu sa česme". Čitavo mesto je uredno i zapadni standardi u higijeni su jedino na šta ćete ovde naići. Cene u gradu su dosta niže od evropskih, a kvalitet robe i namirnica je isti ili čak i viši. Život bez automobila je jednostavno nezamisliv i zbog toga što doskoro u gradu nije bilo nikakve vrste javnog prevoza. Danas postoji autobuski saobraćaj, ali je i dalje glavni gradski prevoz taksi. Vozi se levom stranom; većinom su vozila evropskih marki, koje imaju svoje fabrike u Južnoafričkoj Republici. To je bio način da se zaobiđu ondašnje sankcije Ujedinjenih nacija, uvedene zbog aparthejda, pa je ovo dugo vremena bila jedina zemlja u kojoj se pored Nemačke proizvodio "mercedes".
Srbi u Africi
U Johanesburgu ima oko dvadeset hiljada Srba. Epicentar njihovog okupljanja, osim srpskih restorana i klubova, jeste crkva Svetog Tome, jedini srpski hram u Africi, izgrađena 1978. godine. Nalazi se u severnom, najelitnijem delu grada, u Saninghil parku. Pored crkve, postoji i škola srpskog jezika po imenu "Zavičaj". Srpski jezik, položen u ovoj školi, može da zameni bilo koji jezik na zvaničnim svedočanstvima južnoafričkih škola.
S. O.
Stil magazin 89 – 08.09.2008.
Stil magazin 89 – 08.09.2008.
Нема коментара:
Постави коментар