Gradovi jugoistočne Sicilije osvanuli su u stilu kasnog kitnjastog baroka posle zemljotresa 1693. godine, a početkom novog milenijuma svojom jedinstvenom arhitekturom postali su deo svetske kulturne baštine pod zaštitom UNESCO-a
Bez Sicilije, Italija je kao bez duše. Sicilija je ključ svega, reče Gete. Jedan drugi, borac protiv mafije, svojevremeno je pak rekao da nijedan Sicilijanac zapravo ne može da razume Siciliju! Iako na prvi pogled kontradiktorne, ove dve izjave zapravo su suština razumevanja najvećeg italijanskog ostrva.
Bez Sicilije, Italija je kao bez duše. Sicilija je ključ svega, reče Gete. Jedan drugi, borac protiv mafije, svojevremeno je pak rekao da nijedan Sicilijanac zapravo ne može da razume Siciliju! Iako na prvi pogled kontradiktorne, ove dve izjave zapravo su suština razumevanja najvećeg italijanskog ostrva.
Mapa jugoistočnog dela SicilijeBurna prošlost
Ostrvo je to koje je oduvek privlačilo brojne narode. Antičko razdoblje Sicilije počinje oko 750. godine p.n.e., kada su Grci počeli da je kolonizuju i osnivaju mnogo naselja, od kojih je najvažnija bila kolonija Sirakuza.
Zahvaljujući Punskim ratovima, Sicilija postaje prva rimska provincija van Apeninskog poluostrva i to biva sve do pada Rimskog carstva kada su Siciliju 440. godine zauzeli Vandali. Nedugo potom, Goti su isterali Vandale, a Teodor Veliki, iako ostrogotski vladar, oživeo je rimsku kulturu i verske slobode.
Ipak, posle izbijanja gotskog rata, Sicilija postaje prvi deo Italije koji zauzima Vizantijsko carstvo. I ne samo to – vizantijski car Konstans Drugi premestio se iz Carigrada u Sirakuzu, odakle je nastavio vizantijska osvajanja. Dvesta godina kasnije na Siciliju je došla islamska vojska koja dugo nije uspevala da osvoji Sirakuzu i Taorminu, ali je na ostrvo donela nove poljoprivredne kulture: pomorandže, limun, pistaće i šećernu trsku, po kojima je Sicilija i dan-danas prepoznatljiva.
Ostrvo je to koje je oduvek privlačilo brojne narode. Antičko razdoblje Sicilije počinje oko 750. godine p.n.e., kada su Grci počeli da je kolonizuju i osnivaju mnogo naselja, od kojih je najvažnija bila kolonija Sirakuza.
Zahvaljujući Punskim ratovima, Sicilija postaje prva rimska provincija van Apeninskog poluostrva i to biva sve do pada Rimskog carstva kada su Siciliju 440. godine zauzeli Vandali. Nedugo potom, Goti su isterali Vandale, a Teodor Veliki, iako ostrogotski vladar, oživeo je rimsku kulturu i verske slobode.
Ipak, posle izbijanja gotskog rata, Sicilija postaje prvi deo Italije koji zauzima Vizantijsko carstvo. I ne samo to – vizantijski car Konstans Drugi premestio se iz Carigrada u Sirakuzu, odakle je nastavio vizantijska osvajanja. Dvesta godina kasnije na Siciliju je došla islamska vojska koja dugo nije uspevala da osvoji Sirakuzu i Taorminu, ali je na ostrvo donela nove poljoprivredne kulture: pomorandže, limun, pistaće i šećernu trsku, po kojima je Sicilija i dan-danas prepoznatljiva.
Pomorandže i limun Islamsku vladavinu prekinuli su Normani, koji su uspostavili kraljevinu Siciliju, a koja je u to vreme bila jedna od najbogatijih država u Evropi. Baš u to vreme Rimokatolička crkva u potpunosti zamenjuje dotadašnju vizantijsku istočnu hrišćansku. Period do 1860. godine, kada Sicilija postaje deo kraljevine Italije, obeležen je mnogim ratovima, zemljotresima i kugom. Tada počinje i period baroka, zahvaljujući kome su gradovi o kojima ovde govorimo danas prave turističke meke.
O drugim ostacima velikih kultura – grčke, rimske, vizantijske, arapske, normanske, španske, kao i o pomorandžama i mafiji – nekom drugom prilikom.
Istorija na jugoistoku
O drugim ostacima velikih kultura – grčke, rimske, vizantijske, arapske, normanske, španske, kao i o pomorandžama i mafiji – nekom drugom prilikom.
Istorija na jugoistoku
Sirakuza Gradovi jugoistočne Sicilije (Sirakuza, Noto, Modika, Raguza, Pjaca Armerina, Kaltađirone i Katanija) osvanuli su u stilu kasnog kitnjastog baroka posle zemljotresa 1693. godine, a početkom novog milenijuma svojom jedinstvenom arhitekturom postali su deo svetske kulturne baštine UNESCO-a.
Sirakuza, trg sa fontanom noćuSirakuzu su još 734. godine p.n.e. osnovali Korinćani na ostacima grčke naseobine. Grad posebno krasi staro gradsko jezgro na ostrvu Ortida, gde se susreću grčko-rimska prošlost sa baroknom umetnošću XVII veka. Grad odlikuju uske, tipično mediteranske ulice, ostaci hramova i dvoraca, lepe rustične kuće sa vrtovima… Nekada je Ciceron govorio da je to "najveći među grčkim gradovima i najlepši grad na svetu".
Noto Noto u svom mističnom velu ponosno se uzdiže u dolini reke Asinaro, okružen maslinjacima, stablima badema i citrusa. Grad u kome se neobično prepliću antika i barok najznačajniji je u grupi baroknih gradova.
Modika Modika je svoj kulturni procvat doživela u XVIII veku, kada su se istakli mnogobrojni filozofi, pesnici, lekari i književnici toga grada. Stari grad i moderna predgrađa spaja jedan od najviših mostova Evrope Gverijeri.
Raguza Raguza, čardak ni na nebu ni na zemlji, koji svojom nestvarnom lepotom arhitekture i pastelnim bojama fasade okupanim suncem odaje utisak bajkovitog grada.
Pjaca Armerina Pjaca Armerina je gradić u srcu Sicilije, kojim dominiraju barokna katedrala i ostaci normanskog utvrđenja iz XII veka, ali ono po čemu je nadasve poznat jeste rimska vila Kasala sa izuzetno očuvanim mozaicima na kojima preovlađuju severnoafrički motivi iz lova, kao i presek društvenih događanja iz tog perioda.
Kaltađirone Kaltađirone je grad keramike ili, kako su ga Mavari popularno zvali, "brežuljak vaza".
Katanija, katedrala Svete Ane Konačno, Katanija sa svojim dramatičnim položajem u podnožju Etne, predstavlja jedan od najznačajnijih gradova istočne obale. To je veliki grad, prepun crkava i sa dva polurazrušena amfiteatra. Gradom dominira dvorac Ursino, kao i ostaci rimskog amfiteatra koji predstavljaju kontrast uličnoj vrevi današnjice.
Vulkan EtnaOsim ako zaista ne možete drugačije, nemojte otići sa Sicilije a da ne "doživite" Etnu, najviši živi vulkan u Evropi, koji se uzdiže na visini od 3.323 metra.
Energično, glasno ali opušteno
Na mah ovi gradovi strancima, zbog kamenih, kitnjastih građevina, mogu da se učine hladni, nepristupačni… Uprkos tome, ljudi su topli, gostoljubivi, mnoštvo ih je na ulicama, starci sede po trgovima… Tako je, zapravo, na celoj Siciliji, energično je i glasno, ali i veoma opušteno. Nigde se nikome ne žuri i ništa se ne mora, iako izgleda kao da se uvek nešto radi i kao da su svi u velikoj strci.
Važnu ulogu na Siciliji imaju verski običaji. Među većinskim rimokatoličkim stanovništvom posebno je značajna procesija na Veliki petak. najpoznatije su impresivne procesije u Marsali, Eni i Trapaniju. Slične parade u čast mnogih svetaca zaštitnika takođe se održavaju širom Sicilije, a najpoznatije proslave ove vrste su baš u nekim od gradova o kojima govorimo – Svete Agate u Kataniji i Svete Lucije u Sirakuzi.
Energično, glasno ali opušteno
Na mah ovi gradovi strancima, zbog kamenih, kitnjastih građevina, mogu da se učine hladni, nepristupačni… Uprkos tome, ljudi su topli, gostoljubivi, mnoštvo ih je na ulicama, starci sede po trgovima… Tako je, zapravo, na celoj Siciliji, energično je i glasno, ali i veoma opušteno. Nigde se nikome ne žuri i ništa se ne mora, iako izgleda kao da se uvek nešto radi i kao da su svi u velikoj strci.
Važnu ulogu na Siciliji imaju verski običaji. Među većinskim rimokatoličkim stanovništvom posebno je značajna procesija na Veliki petak. najpoznatije su impresivne procesije u Marsali, Eni i Trapaniju. Slične parade u čast mnogih svetaca zaštitnika takođe se održavaju širom Sicilije, a najpoznatije proslave ove vrste su baš u nekim od gradova o kojima govorimo – Svete Agate u Kataniji i Svete Lucije u Sirakuzi.
J.M.G.
Press Kofer 44 – 16.04.2008.
Press Kofer 44 – 16.04.2008.
Нема коментара:
Постави коментар