29 август 2011

BERMUDI

RAJ U ĐAVOLJEM TROUGLU

Iako na top-listi najmisterioznijih mesta na svetu, Bermudski arhipelag je možda upravo zbog toga izuzetno posećen

Iako su tog 28. decembra 1948. godine vreme i vidljivost bili idealni, veza sa avionom DC-3 koji je leteo iz San Huana za Majami, odjednom prekinuta i on je nestao bez traga u prostoru zamišljenog trougla iznad Atlantskog okeana, čije stranice spajaju Floridu, Portoriko i Bermude. Ovako nešto se nije desilo prvi, a ni poslednji put…

Mapa Bermudskih ostrva

Na top-listi najmisterioznih mesta, Bermudski trougao se nalazi u samom vrhu. Još u vreme koje je sledilo neposredno po Kolumbovom otkriću Amerike, kapetani brodova su u svoje dnevnike beležili da na ovom potezu kompas ume da im prosto "poludi". Od tada do danas, u Bermudskom trouglu nestalo je oko 1.300 brodova i aviona. Dovoljno, da bi ga nazvali đavoljim ili trouglom smrti.

Mapa Bermudskog trougla

Ovaj arhipelag za širu popularnost može da zahvali Vincentu Gadisu i njegovoj knjizi "Nevidljivi horizont". Koju godinu kasnije, interesovanje za ovaj deo sveta podgrejao je i Čarls Berliz knjigom "Bermudski trougao" u kojoj je izneo hipotezu da se upravo u tom prostoru nalazi ogroman sunčani kristal koji je nekada opskrbljivao energijom legendarnu Atlantidu, a sada "usisava" avione i brodove. U svakom slučaju o Bermudskom trouglu je napisano mnogo knjiga i izneto mnogo pretpostavki. Tako ima autora koji neobjašnjive nestanke brodova i aviona tumače snažnim magnetnim poljem, crnim rupama, vanzemaljcima, magijskim rabotama, dok naučnici traže racionalna objašnjenja kao što su jake struje, meteorološke (ne)prilike, ljudska greška, otkazivanje mašina. Nešto više svetlosti u ovu misteriju unelo je 18. maja 1991. godine otkriće ostataka američkih vojnih aviona nestalih daleke 1945. godine, a stručnjaci londonskog Lojda izneli su podatke na osnovu kojih se vidi da je broj nesreća koji se događao avionima i brodovima u ovom delu sveta, isti kao i u drugim saobraćajem opterećenim prostorima. Ipak, nesreće su samo Bermudima donele slavu i milione turista.

Okean, pesak i stene

Englezi, prvi kolonisti

Bermudski arhipelag, ukupne površine od nešto malo više od 58 kvadratnih kilometara, čini 138 ostrva od kojih je samo dvadesetak naseljeno i na kojima živi oko 65.000 stanovnika, uglavnom doseljenika iz Afrike i Evrope i oko 3 odsto američkih Indijanaca.

Ime je dobio po Huanu de Bermudesu koji ga je otkrio 1503. godine, ali se na njega nije iskrcao zbog opasnih grebena koji ga okružuju. Prvi naseljenici bili su engleski kolonisti koji su na putu za Virdžiniju ovde doživeli brodolom 1609. godine. Njihove priče izazvale su veliku pažnju u Engleskoj pa se, posle samo tri godine, pojavilo šezdesetak kolonista. Prva prestonica i neko vreme jedina naseobina bio je Sent Džordž. Iste 1620. godine, kada je osnovana buduća prestonica Hamilton, Bermudi su postali samostalna kolonija.

Hamilton sa tipičnim građevinama u engleskom stilu

Danas, iako uživaju u lokalnoj upravi, Bermudi su i dalje deo britanske imperije. Sa druge strane trpe i svega dva sata leta udaljene Sjedinjene Države. Zahvaljujući statusu poreskog raja, na ovim ostrvima su sedišta najvećih američkih osiguravajućih društava, što arhipelagu donosi ogromne prihode. Možda je to jedan od razloga što su ovde Amerikanci ubedljivo najbrojniji turisti. Uglavnom su zadovoljni, ali nalaze manu ostrvljanima da su pod velikim britanskim uticajem. Britanci, kojih nema mnogo manje, opet misle da je na Bermudima sve previše amerikanizovano te da tako gube imidž zemaljskog raja.

Ipak, za sve one koji cene britanski ukus i kulturu, Bermudi su pravo mesto za odmor. Na njima su muškarci i u podne odeveni kao engleska gospoda, doduše umesto dugih, nose bermuda pantalone, redovno se igra kriket, čaj u pet se ne propušta, a golferi mogu da uživaju u predivnim terenima sa pogledom na okean.

Poštovanje prirode

Istina je da arhipelag i danas čuva atmosferu minulih vremena, vrlo vešto protkanu svim onim što odlikuje savremeno društvo. Na sve strane su stara zdanja kolonijalnog stila okrečena u pastelne boje, sa belim krovovima napravljenim od lokalnog kamena ali tako postavljenim da prikupljaju kišnicu, divni vrtovi. Lokalno stanovništvo neguje svoju tradiciju i kulturu, ali radi i živi na način bilo koje zapadne metropole.

Hotel The Cambridge Beach u pozadini

Turizam je na Bermudima ozbiljna privredna grana od koje se u državnu kasu sliva polovina ukupnog prihoda zemlje. Privučeni kilometarskim plažama sa ružičastim peskom, tirkiznoplavim morem, prijatnim zelenilom, uvalama i lagunama koje liče na divan akvarel, gostoprimstvom meštana i potpunim mirom – po ovdašnjim propisima nijedna porodica ne može da poseduje više od jednog automobila, a maksimalna dozvoljena brzina je 35 kilometara na sat. Nezaposlenost i kriminal su potpune nepoznanice – Bermudska ostrva godišnje poseti preko 600.000 turista. Dejvid Alan, ministar turizma, tvrdi da se na ova ostrva ne stiže slučajno, već po ličnom izboru. Turizam se razvija u skladu sa ukusom i željama gostiju, ali uz strogo poštovanje prirode.

Sezona cele godine

Od 1815. godine prestonica je Hamilton, najveći trgovački i saobraćajni centar, luka u koju svakodnevno oplovljavaju luksuzni brodovi i jahte, a sa skoro 1.000 stanovnika i najveće mesto arhipelaga. Meštani ga jednostavno zovu town. Glavna ulica Hamiltona je Front strit, oivičen zdanjima u viktorijanskom stilu građenim krajem XIX i početkom XX veka, u kojima se nalaze skupe radnje, restorani, muzeji i galerije. Na kraju ove ulice i nedaleko od tornja podignutog 1887. godine u čast kraljice Viktorije, smešten je Podvodni istraživački institut u kojem se, sem eksponata koji ilustruju istoriju ovog mesta, može uživati u virtuelnom ronjenju kroz najlepše delove arhipelaga.

Hamiltonska katedrala

Ono što nipošto ne treba zaobići jeste katedrala, najviša građevina na ostrvu sagrađena u neogotskom stilu, zatim Nacionalna galerija i impozantna tvrđava na brdu iznad grada sagrađena sredinom XIX veka u vreme ratnih tenzija između Velike Britanije i Sjedinjenih Država.

Naravno, ono zbog čega se dolazi na Bermude jeste more. Njemu je teško odoleti u bilo koje doba godine. Međutim, lokalno stanovništvo se kupa tek od 24. maja, dana Nacionalnog praznika i, za razliku od Engleza koji se brčkaju tokom cele godine, ne ulazi u vodu posle septembra.

Jedna od mnogobrojnih plaža

Prijatna klima, nezagađeno okruženje, toplo more, gotovo nestvarne plaže i vedar duh stanovništva su ono što letovanje na ovim ostrvima čini nezaboravnim. A da su Bermudi nešto posebno govore i imena vlasnika kuća među kojima su i ona koja pripadaju engleskoj kraljevskoj porodici, pa holivudskih zvezda poput Majkla Daglasa, čuvenih fudbalera kao što je Gulito ili političara među kojima je najpoznatiji italijanski premijer Berluskoni.
R. Petrović
Politika MAGAZIN 501 – 06.05.2007.

Нема коментара:

Постави коментар