San Marino je jedna od najmanjih, ali i najstarijih država na svetu
Nedaleko od italijanske luke Rimini, na brdu Titano uzdiže se patuljasta Republika San Marino, jedini preostali italijanski grad-republika. Zbog neobičnog geografskog položaja, bogate istorije i izuzetne klime, ovu državicu tokom godine posete brojni turisti iz celog sveta.
Svako ko je odseo u Riminiju mogao je da vidi naselje opasano moćnim zidinama kako se izdiže na uzvišenju zapadno od ovog grada. Dvadesetak kilometara od San Marina prostire se Padska nizija, dok je istočno na 17 kilometara vazdušnom linijom udaljeno Jadransko more.
Svako ko je odseo u Riminiju mogao je da vidi naselje opasano moćnim zidinama kako se izdiže na uzvišenju zapadno od ovog grada. Dvadesetak kilometara od San Marina prostire se Padska nizija, dok je istočno na 17 kilometara vazdušnom linijom udaljeno Jadransko more.
Mapa San MarinaNa brdu Titano, na vrhu širine 3 kilometra nastao je glavni grad San Marino. Istoimena država prostire se na površini od 61 kvadratnog kilometra, ima 9 opština i 29.000 stanovnika. Obzirom na to da je u mediteranskom pojasu, leta su topla, a zime blage pa je sneg prava retkost.
Osnivač Marin
Prema legendi, San Marino je nastao još 301. godine. Siromašni klesar Marin sa grupom ljudi napustio je rodno ostrvo Rab i stigao u Rimini da bi rekonstruisao gradske zidine. Marin je propovedao hrišćanstvo i svojim svetačkim životom ali i, kako se verovalo, mnogim isceliteljskim čudima, pridobio je sledbenike sa kojima se naselio na uzvišenju Titano. Tu je osnovao opštinu koja je vremenom dobila ime po njemu, San Marino. Dokumentom Placito Feretrano, iz 885. godine, San Marino je stekao autonomiju, a ubrzo je doneta odluka o republičkom državnom uređenju koja je, u nešto izmenjenom obliku, i danas na snazi.
Osnivač Marin
Prema legendi, San Marino je nastao još 301. godine. Siromašni klesar Marin sa grupom ljudi napustio je rodno ostrvo Rab i stigao u Rimini da bi rekonstruisao gradske zidine. Marin je propovedao hrišćanstvo i svojim svetačkim životom ali i, kako se verovalo, mnogim isceliteljskim čudima, pridobio je sledbenike sa kojima se naselio na uzvišenju Titano. Tu je osnovao opštinu koja je vremenom dobila ime po njemu, San Marino. Dokumentom Placito Feretrano, iz 885. godine, San Marino je stekao autonomiju, a ubrzo je doneta odluka o republičkom državnom uređenju koja je, u nešto izmenjenom obliku, i danas na snazi.
San MarinoUtočište za prognanike
Dva puta je tokom svoje istorije bio nakratko okupiran, prvi put 1503. godine od strane Čezara Bordžije i 1739. godine od kardinala Đulija Albertonija. Za vreme Italijanskog preporoda San Marino je u više navrata bio utočište prognanika. Đuzepe Garibaldi, koji je 1860. godine ujedinio Italiju, u ovoj državici je 1849. pronašao sklonište od neprijatelja. Pošto su mu Sanmarinci pružili pomoć, Garibaldi im je garantovao da će San Marino uvek biti nezavisna država. Tako je do danas.
TvrđavaStanovnici ove državice su u nekoliko navrata ratovali kao dobrovoljci u italijanskoj vojsci. Između 1942. i 1945. godine pružali su utočište političkim azilantima. Iako je u italijanskom okruženju, samostalnost San Marina čuva Italija. Sporazumom iz 1963. godine San Marino se odrekao svoje valute i carinske granice sa Italijom.
Sanmarinci
Većinu stanovništva čine Sanmarinci, koji su specifična mešavina mediteranskog i alpskog tipa ljudi, dok najveću etničku manjinu čine Italijani. Službeni jezik je italijanski, ali većina stanovništva govori emilijano-romanjolski jezik sanmarinskim dijalektom. Zanimljivo je to što stanovnici San Marina ne plaćaju nikakav ili vrlo mali porez, a prosečna godišnja zarada im je preko 10.000 dolara. Od januara 2002. u San Marinu se zvanično koristi evro.
Ova minijaturna državica održava diplomatske i konzularne veze sa nekim evropskim i američkim zemljama, ima poštanske marke i odlikovanja. Zakonodavnu vlast ima Veliko veće od 60 članova, a izvršnu Državni kongres, podeljen u ministarstva, koji vode dva kapetana-regenta sa pravima predsednika države. Kapetani-regenti imaju samo ceremonijalnu ulogu i biraju se u aprilu i oktobru. Od 1988. godine je član Saveta Evrope, a od 1992. godine je član Ujedinjenih nacija.
Znamenitosti
Sanmarinci
Većinu stanovništva čine Sanmarinci, koji su specifična mešavina mediteranskog i alpskog tipa ljudi, dok najveću etničku manjinu čine Italijani. Službeni jezik je italijanski, ali većina stanovništva govori emilijano-romanjolski jezik sanmarinskim dijalektom. Zanimljivo je to što stanovnici San Marina ne plaćaju nikakav ili vrlo mali porez, a prosečna godišnja zarada im je preko 10.000 dolara. Od januara 2002. u San Marinu se zvanično koristi evro.
Ova minijaturna državica održava diplomatske i konzularne veze sa nekim evropskim i američkim zemljama, ima poštanske marke i odlikovanja. Zakonodavnu vlast ima Veliko veće od 60 članova, a izvršnu Državni kongres, podeljen u ministarstva, koji vode dva kapetana-regenta sa pravima predsednika države. Kapetani-regenti imaju samo ceremonijalnu ulogu i biraju se u aprilu i oktobru. Od 1988. godine je član Saveta Evrope, a od 1992. godine je član Ujedinjenih nacija.
Znamenitosti
Pogled na brdo Titano Iz pravca Riminija u San Marino se može doći automobilom ili autobuskim prevozom. Vozila se parkiraju u podnožju uzvišenja, odakle najuporniji turisti strmim, vijugavim uličicama kreću ka najvišem vrhu. Prvi zaravnjen prostor je trg kod Spomenika slobode i Državne palate.
Državna palataTu turisti zastanu da bi se slikali sa ceremonijalnim gardistima dok se smenjuju ispred državnog zdanja, da bi predahnuli u obližnje kafeu ili jednostavno uživali u pogledu koji puca na Padsku niziju. Oni istrajniji svoj pohod nastavljaju obilazeći Državni muzej, crkvu San Frančeska ili baziliku San Marino.
Ceremonija gardistaTuristi koji vole izazove svakako neće zaobići Muzej torture ili Muzej voštanih figura. U uskim uličicama načičkane su radnje u kojima Sanmarinci prodaju sve i svašta – od pokućstva, garderobe do suvenira. Za svaki artikal moraće da se izdvoji više novca nego u obližnjme Riminiju.
Pogled sa brda Titano na ApenineBogatstvo od turizma
San Marino nema prirodnih resursa, tako da se njegova teritorija koristi pre svega za poljo-privredu. Sve do šezdesetih godina prošlog veka stanovnici su živeli isključivo od gajenja nekih biljnih kultura, ali su onda počeli da se bave i zanatstvom, trgovinom i turizmom.
San Marino nema prirodnih resursa, tako da se njegova teritorija koristi pre svega za poljo-privredu. Sve do šezdesetih godina prošlog veka stanovnici su živeli isključivo od gajenja nekih biljnih kultura, ali su onda počeli da se bave i zanatstvom, trgovinom i turizmom.
Bazilika Svetog Marina i crkva Svetog Petra Od pridošlih turista, kongresa i simpozijuma koji se održavaju u ovom gradu, San Marino godišnje zaradi milion evra, odnosno 60 odsto ukupne državne zarade.
Zorica J. Marković
Stil magazin 49 – 03.12.2007.
Stil magazin 49 – 03.12.2007.
Нема коментара:
Постави коментар